بررسی حقوقی وضعیت شناسایی حق دسترسی به اینترنت و جواز دولت ها در تعلیق و تحدید حدود آن
کد مقاله : 1063-CNCC-FULL
نویسندگان
امیرمصطفی خزاعیان *
فارغ التحصیل دانشگاه علامه طباطبایی (ره) تهران- دانشکده حقوق و علوم سیاسی- گروه آموزشی حقوق بین الملل و حقوق عمومی
چکیده مقاله
حق دسترسی به اینترنت یا حق پهنای باند از جمله حقوقی است که در ادبیات صاحبنظران عرصه حقوق بشر وارد گشته است با اینکه به طور گسترده هیچ معاهده ای برای شناسایی این حق به عنوان یکی از حق های بشری در عرصه بین المللی وجود ندارد لیکن بسیاری پیشینه آن را به اجلاس جهانی سران درباره جامعه اطلاعاتی (WSIS) می رسانند این اجلاس که با نظارت سازمان ملل متحد در سال 2003 تشکیل گردیده و با صدور و تصویب اعلامیه پایانی بیان می دارد که نمایندگان حاضر در اجلاس تمایل و تعهد خود در ایجاد بستری برای اشتراک و استفاده از دانش و اطلاعات را اعلام می دارند.
از دیگر سو قطع نامه های غیر الزام آور سازمان ملل در مورد " ترویج، حفاظت و بهره مندی از حقوق بشر در اینترنت" نیز از جمله اسنادی است که به این حق اشاره دارد؛ با بررسی در حقوق بین الملل عرفی نیز می توان ایجاد رویه در بسیاری از کشور ها در به رسمیت شناختن این حق با توجه به احکام صادره از مراجع قانونی و... را شاهد بود.
همانند بسیاری از حق های بشری، دسته بندی قابل تعلیق یا غیر قابل تعلیق بودن بسیار حائز اهمیت است زیرا دولت ها در فرض بروز و ظهور شرایط خاص و وضعیت های اضطراری بسیاری از حق های بشری را تعلیق کرده یا به صورت کامل اجرا نمی کنند فلذا بررسی میزان جواز دولت ها در تعلیق و یا کاهش این حق درخور توجه می باشد.
کلیدواژه ها
حقوق بشر، حق دسترسی به اینترنت، حقوق بین الملل، حقوق قابل تعلیق، حقوق غیر قابل تعلیق
وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
login